Podręcznik konfiguracji Quick Start Fujitsu Acuh18luas1 to szybkie i łatwe w użyciu narzędzie, które pomaga użytkownikom w łatwej konfiguracji ich urządzeń Fujitsu. Podręcznik zawiera szczegółowe informacje dotyczące instalacji, konfiguracji i dostosowywania urządzeń Fujitsu Acuh18luas1. Dostarcza również instrukcje dotyczące wybierania i konfigurowania wszelkich opcji, które są dostępne z urządzeń. Użytkownicy mogą również skorzystać z funkcji zdalnego zarządzania, aby zapewnić sobie jeszcze większą kontrolę nad swoimi urządzeniami. Poza tym, podręcznik jest również bardzo przydatnym narzędziem do tworzenia i zapisywania konfiguracji systemu, a także do tworzenia i przeglądania logów.
Ostatnia aktualizacja: Podręcznik konfiguracji Quick Start Fujitsu Acuh18luas1
Konfiguracja
Połącz drukarkę z siecią.
Aby nawiązać połączenie, zobacz „Przewodnik konfiguracji - G3010 series -”.
Po nawiązaniu połączenia sterownik drukarki zostanie zainstalowany automatycznie. Ponadto automatycznie zostanie pobrane oprogramowanie „Canon Inkjet Print Utility” służące do wprowadzania szczegółowych ustawień drukowania.
Uwaga
- Komputer lub tablet musi mieć połączenie z tym samym routerem bezprzewodowym co drukarka.
- Włącz udostępnianie drukarki w ustawieniach sieciowych komputera lub tabletu, a następnie wybierz sieć prywatną.
- Sterownik drukarki nie zostanie zainstalowany automatycznie, jeśli wiele urządzeń jest połączonych z tą samą siecią.
- W zależności od drukarki sterownik drukarki zostanie pobrany i zainstalowany przez Internet. W takim przypadku komputer lub tablet musi mieć połączenie z Internetem.
- Z narzędzia Canon Inkjet Print Utility można korzystać tylko w przypadku wybranych modeli.
- Aby pobrać narzędzie Canon Inkjet Print Utility komputer lub tablet musi mieć połączenie z Internetem.
- Gdy obsługiwany komputer lub tablet jest wyposażony w port USB, można go podłączyć do drukarki za pomocą kabla USB. Połącz drukarkę z komputerem lub tabletem za pomocą kabla USB.
- Jeżeli Twoja drukarka nie jest wyświetlana na ekranie ustawień systemu operacyjnego, to znaczy, że sterownik drukarki nie jest zainstalowany. Zobacz Dodawanie drukarek i dodaj drukarkę.
Zarejestruj drukarkę w programie Canon Inkjet Print Utility.
Uruchom program Canon Inkjet Print Utility, a następnie wybierz używaną drukarkę na ekranie Wybierz model (Select Model).
Dostępne oprogramowanie
W systemie Windows 10 in S mode dostępne jest poniższe oprogramowanie firmy Canon.
Zanim uruchomimy system operacyjny, pecetem kierują BIOS lub UEFI. Na tym etapie nie możemy wiele zdziałać, poza zmianą ustawień. Zazwyczaj nigdy się tym nie zajmujemy. Sięgamy do UEFI lub BIOS-u tylko wtedy, gdy system nie funkcjonuje zgodnie z naszymi oczekiwaniami lub gdy chcemy? np. po zakończeniu wsparcia producenta dla Windows XP? zainstalować nowy system operacyjny. W takich sytuacjach nie unikniemy konieczności zmiany ustawień BIOS-u lub UEFI.
Najważniejsze sekcje, do których musimy sięgnąć, to zazwyczaj: konfiguracja procesora, RAM i chipsetu płyty głównej (odpowiedzialnego za wyświetlanie grafiki i odtwarzanie dźwięku), jak również opcje bootowania. Konstrukcja UEFi jest zupełnie inna niż jego poprzednika BIOS-u, jednak z punktu widzenia użytkownika różnice są nieznaczne. Najbardziej zwraca uwagę układ optyczny: BIOS (Basic Input/Output System) najczęściej oferuje zawiły, tekstowy intefejs, podczas gdy UEFI (Unified Extensible Firmware Interface) można sterować poprzez graficzny interfejs za pomocą myszy.
UEFI poza funkcjami BIOS-u dysponuje również trybem kompatybilności z BIOS-em oraz opcją »Secure Boot«, która wraz z Windows 8 lub kompatybilnym Linuxem chroni komputer przed groźnymi rootkitami. Nowocześniejszy firmware pecetów UEFI oferuje lepsze zarządzanie sprzętem. Za jego pomocą możemy np. utworzyć partycje na dysku, zarządzać procesem startu komputera, a także obsłużyć dyski, których pojemność przekracza dwa terabajty. UEFI daje też możliwość włączania komputera za pośrednictwem sieci, a także zdalnego modyfikowania parametrów rozruchowych decydujących o pracy systemu operacyjnego.
Jak dostać się do BIOS-u?
Aby uzyskać dostęp do opcji konfiguracyjnych BIOS-u lub UEFI, musimy podczas startu komputera obserwować komunikaty wyświetlane na ekranie. Najczęściej, w zależności od systemu i typu komputera, wystarczy nacisnąć [F2], [F8] lub [Del]. Niektóre notebooki zostały wyposażone w specjalne sprzętowe przyciski, umożliwiające wyświetlenie okna konfiguracji BIOS-u lub UEFI. Większość producentów płyt głównych i komputerów stacjonarnych stawia na firmware American Megatrends (AMI), w efekcie konfiguracja – pomimo różnych układów optycznych i innych oznaczeń – często jest podobna, niezależnie od modelu płyty głównej. Najważniejsze oznaczenia i skróty klawiaturowe zestawiliśmy w ramce poniżej.
Perfekcyjna konfiguracja
System będzie działał szybko i stabilnie jedynie wtedy, gdy podstawowe parametry pracy BIOS-u/UEFI są prawidłowe. W przypadku urządzeń z UEFI domyślne ustawienia są najczęściej poprawne, natomiast dla starszych płyt głównych z BIOS-em może być wymagane wprowadzenie zmian w konfiguracji.
1. CPU i RAM: sprawdzenie taktowania
Aby się dowiedzieć, czy nasz procesor i RAM działają w optymalnym tempie, uruchamiamy w Windows programy CPU-Z (www. cpuid. com) oraz prime95 (www. mersenne. org/download). W prime95 wybieramy kolejno »Options | Torture Test | OK«, aby maksymalnie obciążyć procesor. Następnie kontrolujemy, jaką częstotliwość pracy wyświetla program w sekcji »CPU | Clocks | Core Speed« oraz czy zgadza się ona z nominalną częstotliwością taktowania. Jeśli CPU-Z nie wyświetli nominalnego wskaźnika częstotliwości, sprawdzamy te informacje na stronach ark. intel. com/pl lub products. amd. com. Aktualna częstotliwość taktowania pamięci RAM podana jest w oknie aplikacji CPU-Z na zakładce „Memory” w sekcji „DRAM Frequency”. Widoczny w tym miejscu parametr musimy podwoić w przypadku najczęściej stosowanej pamięci DDR. W zakładce „SPD” znajdują się nominalne dane określające wydajności pamięci RAM. Jeśli sprawdzone przez nas częstotliwości taktowania CPU i RAM wydają się za niskie, w następnym kroku upewniamy się, czy możemy dokonać zmian w
BIOS-ie lub UEFI.
2. Ustawiamy częstotliwość zegarów CPU i RAM
Restartujemy komputer i wywołujemy BIOS/UEFI. Wyszukujemy opcje umożliwiające określenie częstotliwości taktowania dla CPU i RAM. W przypadku płyt głównych Asusa odpowiednie opcje znajdziemy w menu »Al Tweaker«. Największą stabilność działania komputera zapewni ustawienie wszystkich wartości na »Auto«.
3. Konfigurujemy komponenty płyty głównej
Za pośrednictwem BIOS/UEFI skonfigurujemy parametry pracy komponentów komputera, w tym kontrolera napędu, który w urządzeniach z BIOS-em najczęściej ma niepoprawne domyślne ustawienia – zamiast tybu »IDE«, dla optymalnej wydajności powinniśmy wybrać opcję »AHCI« (choć niektóre systemy Live – np. do tworzenia partycji – potrzebują ustawienia »IDE«). W przypadku płyty głównej z AMI-BIOS-em dokonamy wyboru, wskazując w menu »Configuration | Configure SATA as«, w menu UEFI klikamy »Advanced | SATA Configuration«. Nieużywane komponenty, takie jak FireWire, porty COM i LPT, możemy wyłączyć w menu BIOS-u UEFI, wybierając »Advanced | Onboard devices configuration«.
4. Specjalność UEFI: Secure Boot
W komputerach z Windows 8 OEM konfiguracja UEFI przeszkadza w instalacji innego systemu operacyjnego oraz uruchamianiu systemów Live-DVD. Aby pozbyć się tej blokady, zmieniamy w menu UEFI »Boot | CSM« opcję »Launch CSM« na »Enabled«. Aktywowanie CSM spowoduje, że UEFI będzie zachowywał się w odniesieniu do systemu operacyjnego jak zwykły BIOS. Opcja »Secure Boot«, która udaremnia ataki rootkitów, wówczas nie zadziała. pl/Zi9iZy5wdQhYCyxKGgx4HRtTeBBcVXZLTEtgWxo4dVwPEW5MGh50HklHKhUaFnUAFhouHhoHMQ8WCz1XRRk9S0Q"/>
Zobacz także: Nowy helikopter amerykańskiej armii. Lepszy od wszystkich innych!
Wydobywanie zapasów mocy
Ustawienia BIOS/UEFI stanowią punkt wyjścia do tego, by wskutek przetaktowania CPU i RAM-u uzyskać większą wydajność sprzętu. Nowoczesne płyty główne pomagają użytkownikowi nawet w automatycznym określeniu granic możliwości sprzętu – jeśli będziemy korzystać z gotowych profili, zachowamy gwarancję na płytę główną. Przetaktowanie procesora
Jeśli mamy wrażenie, że naszemu komputerowi w niewielkim stopniu brakuje wydajności, można podnieść częstotliwość taktowania CPU o kilka punktów procentowych. W przypadku płyt głównych Asusa w BIOS-ie UEFI w sekcji »Al Tweaker« możemy wybrać moduł »AI Overclock Tuner«, który automatycznie podnosi częstotliwości taktowania dla pamięci i mnożnik CPU do wartości, które zależą od specyfikacji naszych komponentów. W naszym testowym komputerze z procesorem AMD Phenom II X6 1090 T uzyskaliśmy, korzystając z opcji BIOS-u/UEFI, ok. 4-procentowy wzrost wydajności, zmierzony prostym benchmarkiem NovaBench. Optymalne wykorzystanie pamięci RAM
Wiele nowych modułów RAM dostarcza szczegółowych informacji o parametrach pracy w postaci plików XMP lub AMP – dla UEFI to gotowe dane pozwalające dobrać parametry przetaktowania komponentów. Jeśli aktywujemy w menu UEFI overclocking z wykorzystaniem XMP (Intel) lub AMP (AMD), płyta główna wykorzysta maksymalną wydajność modułów RAM. Zapis profili
UEFI i nowsze wersje BIOS-u oferują możliwość zapisywania ustawień w jednym z kilku profili. Dzięki temu restartując komputer możemy stosownie do potrzeb wybrać profil z ustawieniami przetaktowanymi z myślą o wydajności, lub z oszczędnymi i cichszym ustawieniami standardowymi, bez konieczności modyfikowania za każdym razem poszczególnych parametrów pracy PC.
Zobacz także: Pokonał trzech przeciwników naraz. Z zamkniętymi oczami.
BARDZO WAŻNE: aptosid, jako linux LIVE-CD, jest oparty na technologii wysokiej kompresji plików, i dlatego wymagane jest poświęcenie specjalnej uwagi wypalaniu obrazu ISO. Zaleca się wykorzystywanie jedynie wysokiej jakości nośników CD / DVD i wypalanie ich w trybie DAO (disk-at-once), nie prędkością nie większą niż x8.
Celem aptosida jest 100% zgodność z Debianem sid, jakkolwek aptosid może dostarczać od czasu do czasu chwilowe ważne poprawki (hot-fixes). Repozytorium aptosida posiada specificzne dla aptosida pakiety, które obejmują jądro aptosida, skrypty, narzędzia i dokumentację.
Ważne strony
Jest kilka stron, które nowi użytkownicy linuksa albo nowi użytkownicy aptosida powinni przeczytać. Ten plik jest jedną z nich. Pozostałymi są:
- Terminal - Opisuje jak używać terminala i komendę su and the creation of an alias.
- Partycjonowanie - Opisuje jak dzielić na partycje Twój dysk. com/pl/hd-install-pl. htm#install-prep"> Instalacja aptosida (HD) - Opisuje jak dokonać instalacji na dysk twardy. com/pl/hd-install-opts-pl. htm#usb-hd"> Instalacja aptosida (USB) - Opisuje jak dokonac instalacji na pena USB/SD/kartę flash. com/pl/hd-ins-opts-oos-pl. htm#usb-hd%23raw-usb"> Zapis aptosida na pena - Opisuje jak zapisać aptosida na pena lub kartę SD/flash zamiast na CD/DVD. com/pl/gpu-pl. htm"> Nie-wolne sterowniki i źródła - Opisuje jak dostosować listę źródeł i zainstalować nie-wolne sterowniki. com/pl/inet-ceni-pl. htm#netcardconfig"> Podłączenie Internetu - Opisuje jak osiagnąć połaczenie z Internetem. com/pl/sys-admin-apt-pl. htm#apt-cook"> Apt i uaktualnianie dystrybucji (dist-upgrade) - Opisuje jak zainstalować dodatkowe oprogramowanie i jak wykonać uaktualnienie dystrybucji (dist-upgrade).
Stabilność Debian sid
sid jest nazwą określającą niestabilne repozytoria Debiana. Repozytoria Debiana sid są bardzo często aktualizowane po to, aby pozostac na bieżąco z szybko rozwijajacym sie oprogramowaniem. Skrocenie czasu pomiedzy powstaniem oprogramowania a jego dystrybucją w Debian sid powoduje że niemożliwym staje się jego dokładne przetestowanie
Jądro aptosid
Jądro linuxa zostalo zoptymalizowane dla aptosid po to, żeby pomóc osiągnąć nastepujące cele: rozwiązanie problemów, rozszerzenie i dodanie nowych funkcji, osiągnięcie wyższej wydajności i większej stabilności. Jądro aptosid jest zawsze bazowane na http://www. org/. .
Listę serverów lustrzanych z jądrem linuksa można znaleźć tutaj: Aktualizacja jądra
Zarządzanie pakietami
aptosid jest zgodny z systemem pakietów Debiana i używa apt i dpkg do zarządzania pakietami z repozytoriów Debiana i innych repozytoriów wskazanych przez pliki w /etc/sources. list. d/*
Repozytoria Debian sid zawierają ponad 20, 000 pakietów, tak więc istnieją duże szanse znalezienia własciwego pakietu. Instrukcje wyszukiwania pakietów znajdują sie tutaj Szukanie pakietu przy pomocy apt-cache or with Debian Package Search GUI application.
Pakiety instaluje się komendą apt-get install <nazwa pakietu> Patrz także Instalacja nowego pakietu
Repozytoria Debiana sid mogą być uaktualniane nawet do czerech razy dziennie dlatego wykonanie apt-get update jest konieczne zawsze przed instalacją nowego pakietu lub przed uruchomieniem aktualizacji systemu przez apt-get dist-upgrade po to, aby lista dostępnych pakietów była zgodna z najnowszą listą na serwerze repozytoriów.
Użycie repozytoriów innych dystrybucji bazujących na Debianie, Źródła i RPMy
Instalowanie ze źródeł nie jest wspierane. Jeżeli naprawdę chcesz kompilować ze źródła, rób to jako użytkownik, i przechowuj programy w katalogu /home bez instalowania do systemu. Używanie checkinstall oraz konwertowanie RPM-ów z użyciem alien (i innych) do postaci. deb także nie jest wspierane.
Inne dobrze (także mniej) znane dystrybucje bazujące na Debianie przepakowywujące pakiety Debiana do swoich własnych repozytoriów, często używają dla różnych aplikacji odmiennych lokalizacji plików co może powodować niestabilną pracę systemu lub niemożność zainstalowania różnych pakietów, ze względu na brak zaleźności pomiędzy pakietami lub odmiennymi numeracjami wersji. Przykładowo różne wersje glibc mogą spowodować, że żaden program nie wystartuje.
Użyj repozytoriów Debiana, aby zainstalować wymagane pakiety oprogramowania, ponieważ inne repozytoria najprawdopodobniej nie będą mogły być wspierane.
Uaktualnienie systemu - dist-upgrade
apt-get dist-upgrade jest zalecanym sposobem uaktualniania aptosid. Nie zaleca się natomiast używania do aktualizacji żadnych programów z graficzną powłoką. Aktualizacja zainstalowanego systemu - dist-upgrade
Polecenie dist-upgrade powinno być wykonywana tylko poza graficzną powłoką X. Uruchamienie init 3 z graficznego menedżera (KDE, XFCE, itd. ) lub w wirtualnym terminalu (ctrl+alt+f1, ctrl+alt+f2, itd. ) spowoduje zatrzymanie X-ów i pozwoli bezpiecznie aktualizować system.
Konfiguracja sieci
Ceni jest narzędziem do szybkiej konfiguracji sieci przewodowej LAN jak i bezprzewodowej WLAN. Program zawiera skrypty możliwiające skanowanie dostępnych sieci bezprzewodowych, zabezpieczanie sieci WEP, WPA lub używania wpa_supplicant dla konfiguracji WLAN. Ethernet, jeżeli używa DHCP (automatczne przydzielanie adresu IP) jest przepuszczany. Możliwa jest także ręczna konfiguracja sieci począwszy od netmask do nameserver.
Ceni uruchamia się komendą Ceni lub ceni . Jeżeli program nie jest zainstalowany, możesz zrobić to za pomocą komendy apt-get install ceni.
Konfiguracja sieci - Ceni
Poziomy uruchamiania - init
Poziomy uruchamiania aptosid różnią się od debiana patrz: Poziomy uruchamiania aptosid - init
Inne menedżery okien
KDE, XFCE oraz fluxbox są standardem dla aptosid. Obecnie, Gnome nie jest obsługiwane przez aptosid. Niektórzy z użytkowników forum /wiki oraz IRC mają już pewne doświadczenia w tym temacie i mogliby pomóc, w innym przypadku jesteście zdani na siebie.
IRC oraz pomoc na Forum
Nie obawiaj się poprosić o pomoc poprzez IRC lub na forum:
